Ничээ

            Амьдрал гэдэг хэзээ ч ялагдахгүй шатар гагцхүү ничэхийг л хичээх хэрэгтэй гэж нилээн хэдэн жилийн өмнө ах минь надад хэлж билээ. Нэртэй цуутай хүний хэлсэн үг эсэхийг мэдэхгүй ч би лав ахаасаа л сонссон. Тэр үедээ нээх тусгаж аваагүй юм шиг боловч одоог хүртэл мартдаггүйг бодвол нэг юм бодогдуулж байсан бололтой. Хүүхэд хөлд орж байхдаа тэнцэж ядан 2 гишгэсэндээ баярлан хөөрч бөгсөөрөө унахаараа өөртөө уурлахаа мэдэхгүй хүний буруу мэт уйлж айлгадагсан. Гэтэл хүн амьдралд ганц удаа хөлд ордоггүй юм шигээ. Хүн өөрт нь юм заах гэсэн цагийг ял мэт үзэж хүнийг биш мөнгийг харж нөхөрлөдөг нь өнөөгийн залуучуулын дийлэнх боловуу. Залуу нас гэдэг амьдралын хөлд орох их чухал үе гэдэг нь мэдрэгдэх боллоо. Өнөөгийн амьдралыг хараад байхад сайхан зүйлээс илүү муу нь л харагдах юм. Миний амьдралд байх 2 том давталт...

            Өглөө гарч өдөр ажил дээрээ очино компьютер ширтэнэ орой ирнэ, хоол иднэ компьютероо ширтэнэ унтана Өглөө гарч өдөр ....

            Ажлаа хийнэ цалингаа хүлээнэ, цалин буув өрөө дарна, үлдсэнийг нь өр тавихгүй үрэхийг хичээнэ,  хоолондоо дуусна,  өр тавина Ажлаа хийнэ цалингаа хүлээнэ.................

            Мэдээллийн технологи хөгжлөө л гэх юм. Хүн хүнээрээ л үлдсэн. Ер нь хөгжил гэдэг чинь уруудал гэсэн үг юм шиг санагдах боллоо. Компьютер гэдэг энэ ид шидтэй юм шиг боловч хорон муу зүйлийг нэг бодлын үзэн ядах шиг. Хүй нэгдлийн үед гэр бүл гэдэг ямар гоё байсан болоо бие биендээ халуун дотно үг хэлж, тэвэрч, харин одоо өөрийн хоолойгоор бус  хөгжил гээд байгаа агаар, кабелаар дамжсан цахилгаан дохиогоор гэр бүлийнхээ мэндийг мэдэлцэнэ,  зугаацахдаа хүртэл бие биентэйгээ байгал дэлхий дээр үнэгүй байх мод чулуугаар нааддаг байсан байх, харин одоо хүүхэд залуучуул нь 2 чихнээсээ утас дүүжлэн хөгшид ахмад нь зурагтны урд ухаангүй сууж, чөлөөт цагаараа компьютер балбаж эсвэл нүд эрээлжлэм гэрлэн дунд хэнгэрэг хагалам дууг сонсон таашаал аван суух юм. Хөгжиж байна хөгжиж байна л гэдэг хөгжлөө гээд яах юм? Урьд нь байсан амьдрал энэ хөгжил гээч зүйлүүдгүй байхад яаж болоод байсан юм бол?

            Нөгөө талаас зах зээл гээч нэг гайтай зүйл... хүн бүхний жаргалтай амьдралын түлхүүр нь бизнес болчихсон. Урьд нь улсын ажил хийдэг хүмүүс ямар нүүр бардам өөрөөрөө бахархан алхдаг байсан бол. Гэтэл одоо төсөвийн ажилтан нь жижгэрч архичин бэлтгэдэг дэлгүүрийн эзэд пээдгэр алхах юм.  Төсөвийн цалин гээч юмыг нь томхон компаний цэвэрлэгч авдаг болчихсон.  Хөөрхий муусайн төсөвийн ажилтан гээд хэлц мэт болчихсон үг, хэлэхэд хүртэл аманд эвтэйхэн. Мөрөөрөө ажил хийгээд амьдрах гэтэл цалин нь өдрийн хоолондоо сайхан таардаг. Илүүг идэе, өмсөж зүүе, эдлэж хэрэглэе гэвэл бизнес л хийх юм шиг. 10 жилийн хүүхдүүд дунд хүртэл гайгүй нэг нь муухан нэгэндээ тоо бодож өгч хоол авхуулах цаг үед би амьдарч байна.

            Энэ амьдралыг ганц би муу нүдээр хардаггүйээ сайхан зүйл их л байна. Гэхдээ төсөвийн ажлаараа хангалуун амьдарч, төрсөн хэдтэйгээ халуун дотно амьрахыг л хүснэ. Тэр үед л би амьдралтай ничсэн хэмээн бодно.